Searching for blue: Experiments with woad fermentation vats and an explanation of the colours through dye analysis

Punktem wyjścia dla tych badań był wymóg wyprodukowania replik tekstyliów z epoki żelaza z Hallstatt w Austrii przy użyciu tradycyjnych metod. Trzy tradycyjne metody przetwarzania i barwienia przy użyciu wosku (Isatis tinctoria L.) zostały z powodzeniem odtworzone w iteracyjnym procesie eksperymentalnym: barwienie świeżymi liśćmi, zielonym i barwionym woskiem oraz pigmentem wosku. Podczas tych eksperymentów pojawiło się również kilka kolorów innych niż typowy niebieski. Odporność na światło wszystkich kolorów była dość dobra. Analiza barwników przy użyciu wysokosprawnej chromatografii cieczowej z detekcją fotodiodową (HPLC-PDA) wykazała, że najbardziej dominującym składnikiem w niebieskich próbkach była indygotyna. Barwę miętową, purpurową, beżową i zieloną uzyskano, gdy indygubina i flawonoidy występowały w wyższych stężeniach. Skład składników związanych z woszczyzną wykrytych na barwionych próbkach pozwolił na prześledzenie stosowanych metod barwienia. Wykryto również antrachinony pochodzące z madery (Rubia tinctorum L.) stosowanej w kadzi madderowo-branowej, ale w innych proporcjach niż w barwnikach z zaprawą madderową. Konieczne są dalsze badania w celu potwierdzenia, czy składniki wykryte w próbkach referencyjnych mogą być wykorzystane do identyfikacji barwienia woskiem lub zastosowania kadzi madderowo-branowych w tekstyliach historycznych/archeologicznych. Widma absorpcji ultrafioletowo-widocznej uzyskane metodą HPLC-PDA posłużyły do obliczenia wartości RGB, które pozwalają lepiej zrozumieć obserwowaną barwę.